Zo, het heeft even geduurd, maar eindelijk is het dan zover: het ei is gelegd. In de vorm van een artikel, dat dan weer wel. Leefde ik aan het eind van mijn eerste jaar (anno 2012) nog in de waan dat het een kwestie van weken zou zijn voor publicatie, weet ik nu dus wel beter. Het p2 onderzoek waar ik een flinke bijdrage aan heb geleverd – waardoor het werk een stevige positie in mijn toekomstige proefschrift heeft gekregen – heeft van begin tot eind zo’n 7 jaar in beslag genomen.* Karakteriseren met termen als ‘uitputtingsslag’ of ‘marathon’ zou derhalve een understatement zijn. Hoewel het gros van de data in 2012 al gemeten is, heeft het verhaal in de jaren daarna met name wat dataverwerking en -analyse betreft nog een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Wat we nu presenteren is een compleet verhaal geworden dat zowel op experimenteel als op theoretisch vlak vernieuwend is. Dit zeg ik niet alleen omdat ik bevooroordeeld ben, om 4 redenen brengt dit werk wat nieuwe dingen naar voren, begin hier met lezen!
NB Is deze tak van sport helemaal nieuw? Lees dan hier waarom we überhaubt aan een enkel molecuul zouden willen meten, hier een inleiding over de magnetische pincet (magnetic tweezers) en hier mijn vorige verslag over dit project. Continue reading “Het ei is gelegd: een polymerasepaper in 4 stappen”